Niepłodność równie często pojawia się u kobiet, jak i u mężczyzn. W części sytuacji zjawisko dotyczy obojga partnerów jednocześnie. U kobiet występują dwa główne typy tej przypadłości. Pierwszy z nich polega na stuprocentowej niezdolności do zajścia w ciążę. Inny natomiast występuje u pacjentek, które nie są w stanie donosić ciąży.
Badania
Diagnostyka niepłodności pozwala stwierdzić, czy zapłodnienie jest możliwe w określonym przypadku|określonej sytuacji. Na podstawie tych badań ustala się szanse na zajście w ciążę oraz metody postępowania umożliwiającego wzrost tego prawdopodobieństwa. Jednym słowem opracowuje się strategię leczenia niepłodności na podstawie danego przypadku. Sposoby tworzenia takiej diagnozy są zróżnicowane. Podstawową z nich jest wywiad, czyli bezpośrednia rozmowa, która jest często bardzo pomocna w określeniu objawów, a co za tym idzie przyczyn niepłodności. Dokonywane są również rozmaite zabiegi, mające na celu określenie stanu zdrowia pacjentki i charakteru zaistniałego problemu. W przypadku zajścia w ciążę bardzo ważne są badania – diagnostyka genetyczna – prenatalne, czyli badanie zarodka, rozwijającego się w ciele matki.
Metoda sztucznego zapłodnienia
Najbardziej kontrowersyjną metodą usuwania niepłodności jest z pewnością tak zwane zapłodnienie in vitro. Wykorzystuje się je w przypadkach, w których pacjentka niezdolna jest do samodzielnego zajścia w ciążę. Metoda ta polega na zapłodnieniu komórki poza organizmem matki, a później na wprowadzeniu zarodka do jej ciała, gdzie może się on rozwijać. In vitro zalicza się do metod bardzo skutecznych, jednak wokół tego tematu istnieje dużo sporów i kontrowersji, wynikających głównie ze zróżnicowanych poglądów religijnych. Część wyznań bowiem stanowczo sprzeciwia się tej metodzie ze względu na rzekomo niemoralny charakter manipulowania komórkami ludzkimi.
